فصلنامه تخصصی سبک شناسی نظم و نثر فارسی (بهار ادب)
سال 10، شماره 4، زمستان 96 ، شماره پی در پی 38

تحلیل نشانه های لفظی و معنایی اشعار شمس طبسی

صفحه (0 - 0)
سعید حاتمی(نویسنده مسئول)، سعیده حاجی زاده، حمید جعفری قریه علی
تاریخ دریافت مقاله :
تاریخ پذیرش قطعی مقاله :

چکیده
شمسالدّین محمّدبن عبدالکریم طبسی از شعرای شاخص قصیدهسرای اواخر قرن ششم و اوایل قرن هفتم هجری است. اگرچه به دلل قرار گرفتن شهرت او در پرتو شهرت شاعران ی شهر معاصرش چون سنای، عطار، انوری، خاقانی، مولوی و سعدی، دیگر مجالی برای نمود یی این شاعر باقی نماندهاست؛ امّا او به سیاق شاعران اواخر قرن ششم و پیروان سبک انوری، در آوردن ترکیبات خاص و مبتکرانه، استفاده از ا ماژهای شعری و آوردن مضامین دقیق و ی لطیف تبحّر زیادی داشتهاست؛ تا جایی که آفرنش و خلق تصاور شاعرانه و تناسب همگون یی در ساختار و زبان، میتواند شعر او را در ردف شعر شاعران توانمند قرن ششم و هفتم قرار ی دهد، هدف از این پژوهش نشان دادن جایگاه شمس طبسی در قصیدهسرایی و بررسی ویژگیهای سبی شعر اوست. حاصل پژوهش نشان میدهد که وی در خلق ترکیبات نوآیین و ک تازه، شاعری توانا بوده و پویایی تصاویر شاعرانۀ او نه در سطح عمودی کلام؛ بلکه در زنجیرۀ همنشینی یا سطح افقی کلام بارز است.

کلمات کلیدی
دیوان شمس طبسی , ساختار بیرونی و درونی شعر , سبک شناسی , مضامین و معانی